dinsdag 29 april 2014

28 april 2014

Met de schrik in ons hart hebben we de afgelopen week weer naar de onheilsberichten van de weerman geluisterd. Maar waarom zouden we ons ongerust maken. Het schoolfeest en het weer zijn sinds eeuwig dikke vrienden. Gisteren was het niet anders. Je kon werkelijk over de koppen lopen (hoe kan het anders met zoveel kinderen op een relatief kleine oppervlakte). Dankjewel aan al de dorstige bezoekers maar zeker ook aan allen die voor en achter de schermen weer zoveel belangeloze extra uren hebben geklopt!

Maandag rijden de zesdeklassers naar Mechelen voor de doe-aan-sportbeurs, een traktatie van de ouderraad voor de inzet bij vlaaien- en lotjesverkoop.
Enkele studenten komen het klasgebeuren observeren in de tweede klas.
De vijfde klassen worden geboeid door een vertelling over de grote oorlog.
Er wordt niet gezwommen vandaag.

Dinsdag komt de oorlog naar de zesde klassen. Hier staan ook oudercontacten gepland.

Woensdag krijgen de zesdeklassers schaakinitiatie.
Maar deze woensdag is al lang rood-geel-groen en paars omrand.
Het is een dag van feesten maar evengoed van diepe spijt.
Het is 30 april, de laatste (werk)dag van juffrouw Mariette.
25 jaar lang was zij de vertrouwde zachte stem aan de telefoon,
het gezicht van het secretariaat,
de opbeurende glimlach voor de collega's,
de toeverlaat voor aan- en aflopende kinderen met allerhande boodschappen,
de plichtsbewuste koningin van de 'overstekers'.
Bescheiden en discreet zoals men er veel te weinig maakt.
Op haar kon je een huis bouwen.
Mariette dus, zij gaat met pensioen.
Verdiend zoals men dan zegt.
Ongetwijfeld!
Maar wat zullen we haar missen.
Laat ons nu woensdag er vooral een feest van maken, samen met alle kinderen.
En dan leggen we er enkele dagen de riem af, om te bekomen en om ons klaar te maken voor een nieuw schoolleven, eentje zonder Mariette...


En 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten